منتخب اشعار کلاسیک
_______________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
_______________________________________________________
و آنان دخیل درختان سوخته بودند
مانند پرندگانی
كه وجه شبه شان
در قفس بودن است
آه . . .
اگر مرگ من می توانست فریادی باشد
در سحرگاه یك روز بودایی
خود را
در چهار سوق این شهر
به آتش می زدم
كنار جاده های حد زده ایستاده ایم
ونظاره می كنیم
زمان را
و جهان را
به سان آینده ای كه اتفاق افتاده است
و ناگهان شیون می كنیم
مشهد : 15/7/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
هزار هزار سال
از سالمرگ آتش می گذرد
هزار هزار سال
كه نقاشی های خدا را سوزانیدند
و ما هنوز
در تنهایان شب
بر مزار خویش ایستاده ایم
كه جادوگران آفرینش نیز
هیچ حقیقتی را
نقاشی نكردند
نه عشق را
ونه آزادی را . . .
مشهد : 10/4/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
تبار تو به زنان آبستن كوههای المپ می رسد
كه خسته از زایش خدایان سقط شده باز می گردند
با ریشه انار در دستانشان
ما خواب انسانهای هزار سال پیش ایم
وعربده هامان
شب را هیچ آبستن نمی كند
دایره
باد
نیلوفر
مشهد : 9/12/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
تنهایی انبوه و چهار عنصر سمج
و ذهنی كه از روابط اشیاء خسته است
تنهاتر از كبوترانی كه در قناتهای فرسوده آشیان دارند
مویه می كنیم
و خدای ادیان
بر اریكه ای شاید . . .
اندوه تردید
ساغر می چرخانند
در معبد
واسم اعظم در پیاله گم می شود
مشهد : 2/2/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
بر شاخ شب
خنیا گران كبود پوش می آیند
با خاكستر یقین شان در جوار طوبی وباد
وما خواب اساطیر را می بینیم
میان این کوچه های شرقی
كه منصور شهادت می شود
یار
یار
یار
مگر زلف تو رستاخیز سوگیان نبود .
مشهد : 20/9/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
می آیند
كنار تاك های مزار شهیدان آتشكده
و فرموده است
ققنوس
تنها افسانه ای است در منطق الطیر
و شاعران بادیه را داغ شقایق مكرر می كند
درخت
تابوت
خاك
مغبچگان گریه می كنند
خنج در دانه های چركی صورتشان میزنند
و نگارهای نشابوری رفته اند
با تركه های كوزه ی خیام .
مشهد : 9/10/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
زلف ها نوشته شد اما
آن اتفاق دور نیفتاد
آن اتفاق دور . . .
واستعاره های مضطرب از سمت آن كتیبه پنهان طلوع كرد
و شاعران شرق
دلمونسان غربت عا لم
لت خوردگان كنار جاده ابریشم
با زلف های مبهم او
هما غوش می شوند
و . . . خاموش می شوند .
مشهد : 10/8/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضییا ئـی ________________________________________________________
دختر تنهاست
وگیسوان باكره اش درباد
كنار لچك آهسته ای كه روی عمود است
كنار آتش وگیسو
. . . ودلهره صبح را
قبل از خروس خوان
با خویش می برند
خیمه تاریك وتهی است.
صدای شیهه ی ا سبان
مشهد : 3/6/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی _______________________________________________________
سیب معرفت كاملی است كه در دهان تو حیران می شود
و قتی كه سوگوار
از سمت اهول وتقدیر رد می شوی
از سمت جبر بی جواب جهان
واز سمت تعزیه گردانان خسته كه می گریند
به شكل كوزه های عتیق سوُال تكرار می شوی
به شكل عتیق سوُال تكرار می شوی
به شكل سوُال تكرار می شوی.
مشهد: 1/6/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
سودایی منتشر بر زبانها بود
و راستینیان
در سلسله
خا موش سوگوار
عاشقانه و كبود
عاشقانه و دروغ
كلمه عشق استخوانی بود ای كاش
گلوگیر
گلوگیر.
مشهد : 10/3/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
برای فرهاد و مهرداد
و صدای سوخته اش
می پژمرد صدای تو در بوی ریواسها و سیب ها
و عاشقان
در زیر ئادر سوراخ شب
کوچه های خاموش را طی می كنند
و گریه می كنند.
دل ها و آینه ها
در حسرت خاطره های نجیب گذشته
در هذیان باد.
مشهد : 10/9/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
آوازه خوان تنها
با دو تار گیسوان اش
دیگر در کوچه نیست
جا م های تهی
قالی ناتمام دخترها
گنجشك گمشده در نیمه های شب
غم می خورم
ولیلا در ایوان ایستاده است
زنجره ها را می شمارد.
مشهد : 18/7/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
چه آهوانه ی غمگینی
كنار لحن خاطره ها
آرمیده است
چه آهوانه
چه غمگین
كنار خاطره ها
كنار فراموشی
كنار جای پای صدایش
كنار آن درخت تناور
چه آهوانه ی غمگینی
آرمیده است.
مشهد: 18/11/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی ________________________________________________________
پرندگان جهان
از فراز بام ها ودیوارها
نام بلند تورا در گوش من زمزمه می كنند
پرندگان جهان حالا مرده اند
و انتظار دور تو
ثشت بغض های جاری ما
دفن می شود.
مشهد : 27/10/76
_______________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی ________________________________________________________
پاییز
كنار فاصله ها
كنار اضطراب كلمات شاعری
كه همیشه خلوت است
پاییز
كنار دل غمگین ا ش . . .
مشهد : 24/10/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
در سحرگاه خلقت آدم
گیسوان بریده حوا
غار
غار
كلاغ شد.
مشهد : 10/3/75
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی
________________________________________________________
نیچه :
" می ترسم هیچگاه نتوانیم از
دست خدا و ند راحت شویم
زیرا هنوزبه دستورزبان اعتقاد
داریم ."
فیلسوفانی تنها
میان کوچه ولگردی می كنند
كنار ترانه ی شبگردها
فیلسوفان مضطرب دستور زبان.
مشهد : 9/1 1/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی _______________________________________________________
از كوچه رد می شویم
از شارع میخانه
اندوه ما بزرگ می شود
كنار پیا له ها
كه غم عالم با ما ست
,
سپورها
برگهای پا ییزی را كنار خیابان كپه می كنند
سپورها
نمی دانند كه برگهای پاییزی را
باید به اتاق شاعر بیاورند.
مشهد : 16/2/767
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضییا ئـی ________________________________________________________
تا بلبلان باغ بخوانند
مستان كنار شب تیره گفته اند
آن راز داغ را
,
از این شراب جرعه فشان بر خاك
دردش
نصیب عاشقان ...
,
با صرع و با صدا ئـیم
بار جهان كشیدیم
بر شانه های زخمی خویش.
,
شادم
كه در كنار تو غمگین ا م.
مشهد : 5/3/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی
________________________________________________________
كنار عنصر ثنجم
اندوه لحظه ی تردیدم
نامه فراموش شده در آستین ها .
مشهد : 19/1/77
___________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیبا ئـی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دموكریتوس:
" به آتن آمدم هیچكس مرا نشناخت"
از كنار بازار شلوغ جهان رد می شویم
و كسی صدایمان نمی زند
كسی حتی نام كوچك ما را هم نمی شناسد
مشهد : 29/3/77
__________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از دیوار تاریك
تا دریچه زندان
غمگین نشسته اند
درانتظار آن ترانه آشنا
ترانه رفتن
زان سوی میله ودیوار
وبندهای خاموش
در سوگوار صبح
" زندان من اما درمن است
با قفل های محكم و سنكین اش
وزنجیر اشك ها "
زان سوی میله ودیوار
درکوچه های شب ایكاش
مستان سرود بخوانند . . .
مشهد: 2/4/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
وطن ماست
وطن خسته ماست
این گربه زخمی
با رنگ تاریك موها و چشم ها یش
كنار دیوار
كنار مردار ایستاده بودند
و سربازان در انتظار آن لحظه محتوم
كه سفیر گلوله رها خواهد شد
و باز دوباره
هر ئیز ی عدالت جای خودش خواهد بود
كنار این دریچه مردان بسیاری گریسته اند
درآرزوی پرچم و آزادی
ولانه ای حتی
برای گربه ای زخمی
برای گربه ای تنها .
مشهد : 28/5/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی _______________________________________________________
ثیرمرد نقال
در قهوه خا نه ای ثرت
با كر كر قلیان های شرقی
وشمایل اساطیری
تار حزین اش را كوك می كند
وگریه می كند .
مشهد:7/2/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی ________________________________________________________
از تو نوری به من ساطع می شود كه شعر می شوم
در خاطره سایه ها و صداها
وناگهانی آن ثرهیب سیال
و بعد
غم
غربت
غیبت
و نزول آیه های ثریشان زبان
تا مكاشفه ی بوطیقا
تجلی می شوی
تمام مقدسات جهان ها له ای است گرد رخساره ات .
مشهد : 1/7/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضییا ئـی 19
________________________________________________________
آدورنو:
"ثس از آشوتیس شاعری بی معناست"
,
شاعران ذات اندوهگین انسان را می سرایند
فیلسوفان كتاب مقدس تردید را
و فاجران حدیث دربدری را .
,
دل ما وشما
دل ما وجهان
دل اندوهگین ما و تعزیه گردانانی كه از كنار این دریچه می گذرند
از كنار خطوط موازی
از كنار شما و جهان .
,
بگذار لالایی گران در لیا لی ملول
اوسانه ی تنهایی ما را روایت كنند
ما را
ذات اندوهگین انسان را
وقتی كنار فاصله وتردید
وقتی كنار خطوط موازی
از هوش می شویم
خاموش می شویم
فراموش می شویم
مشهد : 16/6/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 20
_______________________________________________________
مرثیه بر مرگ محمد مختاری
ماه می تابید
كه دهان او را گرفتند
همئون قناری ای
به خاطر آواز اش
به خاطر دل گرفته اش
به خاطر آوازهایی كه زیر نور ماه خوانده بود
و صدایش را بریدند
همئون قناری ای
ماه می تابد
كنار حنجره متروك او
كه حالا هیچ آوازی بلد نیست .
مشهد : 28/10/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 21
________________________________________________________
فروغ : "كسی می آید..."
كسی كه مثل هیئكس نیست
از آن سوی ثل
مسافران
خسته از انتظار طولانی خود
با كوله بار اندوه
باز می گردند
سواد شهر ثیدا نیست
راه ثیدا نیست
حتی سایه كسی
زمین سرد است
آسمان امدادی نمی كند
و مسافران
خسته از آن سوی ثل
باز می گردند .
اندوه نهانی كه در صورتها نمایان است
و بر زبان نمی آید .
مشهد : 11/3/73
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 22
________________________________________________________
مرگ نصرت فتحعلی خان
قوال خسته ثاكستان در كوی دوست
كنار بادیه
در پای لحظه ها
لختی درنگ كن
لحن شناور درویشان
زان سوی جویبار زمان جاری ست
قوال های خسته وغمگین
آنجا حدیث بی قراری ما را
آواز می كنند
یعنی كه قول ها وغزل ها
راز جدایی مان را
زان شاخ نرگسان
ابراز می كنند
قوال های خسته هنوز
حس قدیمی غربت را
همراه می برند . مشهد : 1/12/76
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 23
________________________________________________________
جان جهان كجاست
در لا بلا ی كدام جستجو پژن است
كه مردگان تبت
نام بلند او راهنوز
به حیرت
تكرار می كنند
جان جهان كجاست
بر فراز كدام صخره روشن
بر فرود كدام دره تاریك
در كجای شعور جهان ایستاده است
وقتی كه حا فظه ی مرگ
آهسته رد قدم های مشكوك ما را
دنبال می كند
جان جهان كجاست
در لا بلای كدام جستجو . . .
مشهد : 10/3/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 24
________________________________________________________
با باغها ی سبز جهان ا لفتی م نیست
وقتی كه می روم به زمین های سوخته
وقتی كه در مزارع گندم
جو بارهای لاغر
در خاك رفته اند
و ثر ترك شده باری جبین خاك
از آیش همیشه ی خورشید
با باغ های سبز جهان الفتیم نیست . . .
نیشابور :4/4/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 25
________________________________________________________
با احترام به شاعران سبك عراقی
و به یاد آن گذشته گذشته نجیب
" همه شب نهاده ام سر چو سگان بر استانت"
یا رب مپسند كه لوطیان خوار شوند .
هنوز
در کوچه ی نگاراش ایستاده است
و رهگذران پاس اول شب را
آرام از دیده می گذراند
به در و دیوار خانه معشوق اش نگاه می كند
به گربه ها وسگان كوی اش
و به آن غریبه ای
كه ثلاس گشته از سر شب
در آن نواحی ممنوع
نگران
كنار کوچه هنوز ایستاده است
و رهگذران پاس دوم شب را
از دیده می گذراند
و همئنان كه ترانه های غمگین لوطیان را زمزمه می كند
رقیب اش را می نگرد .
مشهد : 1/ 4/77
_______________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 26
_______________________________________________________
با احترام ، تقدیم به :
اسماعیل خویی ودلتنگی هایش
یمگان یا لندن
فرقی نمی كند
غربت همیشه غربت است
نظر به آسمان بلند غربت می دوزی
وستاره های سرگردان را می شماری
- "طا لع من كجاست"
می پرسی
و طالعت از فراز بام وطن
دست فراغ تكان تكان می دهد
هجرت شهادت ناگزیر تو بود
از وطنی كه اندوهان بسیار
ره توشه مسافران عاشق اش می كرد
از وطنی
كه بی قراری بود و
انتظار .
یمگان یا لندن . . .
فرقی نمی كند. . . .
غربت همیشه غربت است مشهد :4/8/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 27
________________________________________________________
به انتظار كه ای در معبر خاموش
سر گردان چه ای
با این دل غمدیده ات
نگران اتفاق افتادن كدام طلیعه ای
تا آزادی را
ارمغان كوئك لحظه های بی فروغ تو كند
بی قرار كدام انتظاری
در معبر خاموش
تهران : 7/6/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 28
________________________________________________________
از زیر همه ستارگان غمگین جهان رد می شوم
مقابل طا لع خویش می ایستم
و به آواز بلند گریه می كنم
گریه می كنم
تا تقدیر غمگین خود را رقم زده باشم
تقدیر غمگین من را . . .
تقدیر غمگین ما را . . .
تا سوگی سزاوار
مقابل شادی های خرد جهان فراهم آورده باشم
نومید وصبور
در تنهایی خویش می گریم
بر سرگذشت نیاكانم سرود می خوانم
بر نعش برادرانم نماز می كنم
و همچون قدیسی كه راه یقین اش را گم كرده با شد
طا لع غمگین خود را
آرام آرام
طی می كنم تهران : 6/9/77
________________________________________________________
مجمو عه آثار رضا شهید ضیا ئـی 29
_______________________________________________________
شادم كه در كنار تو غمگینم
می خواهم
تا به محاكات تن بلیغ تو برخیزم
اما عنكبوت بلاغت
بر گرد واژه ها یم تنیده است
زیر باران فاجعه
دستها ی امن تو كجاست
تا ردیف غزلی گردد
بی واهمه ی این كه نجابت تو
به نقاهت قا فیه دئار آید
آه . . .
زندان سخن را
شعرم اگر بتواند
با رو و بند بشكند
می خواهم
تا به محاكات تن بلیغ تو برخیزم
تهران : 31/2/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 30
________________________________________________________
صبح از لای كفن كدام شهید بیرون آمده است
درختان در میدان ها مرثیه مرگ چه كسی را زمزمه می كنند
بر گور فرزندش كدام مادر زار می زند
دل دریا
بی یاد خون های ریخته بر ساحل ئگونه خواهد تثید
جنگل
جسد های گرم شهیدان را چگونه در آغوش خواهد كشید
در این شب تیره
صبح كنار چه كسی تیرباران می شود
پرستوها از فراز جمجمه مردگان رد می شوند
وبر دست های افسرده ی خاك
دیگر ققنوسی نمی شكفد .
مشهد : 19/11/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 31
________________________________________________________
امامزاده ای تنها بودم من
امامزاده ای گمشده در غبار فراموشی
دریغا تنهایی و دریغا فراموشی
دستان خاك تابوت تنم شد
و بوته های صحرایی سنگ مزارم
كنار جاده پرتی كه كامیون ها از آن نمی گذشتند
و هیا هوی كودكان در فضا نمی پیچید
دریغا زندگی
كه توبره كردن خاك غربت بود
و دریغا مرگ
كه تنهایی ومحنت بود
دستی بر این ضریح تاریكم دخیل نیست
و نگاه زا ئـری حتی
به تمنای حاجتی از من گذر نكرد
دریغا امامزاده ای كه به حرمتش ابنیه و عمارت نكرده اند
و صدای لبو فروشان وشبیه خوانان
بر گردش همهمه نمی كند
و دوره گردها وكولی ها از آنجا نمی گذرند
دریغا تنها یی و دریغا فراموشی . . .
مشهد : 20/11/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 32
________________________________________________________
میان تو
تا درك این شب دیجور
چرا غ
فاصله بود
مشهد : 12/12/77
_______________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 33
_______________________________________________________
درخت
فواره ی گنجشك می شود
وصدا
ورم می كند در سرازیری صبح
مرد تنها می شود كنار درخت
وچشم از جاده بر می گیرد
وقتی كه گریه امانش را بریده است
مشهد : 10/5/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 34
________________________________________________________
طنین جاری رگها یش
هنوز ذهن ما را
به پرسش می گیرد
كه یك مرد
با آن دل بزرگ و دستهای صبورش
چگونه می تواند
این سان صبور، ساده ، صمیمی
مقابل مرگ
سینه خود را سپر كند
بی آنكه وحشت فردای خلق
این خلق خوب
خلق مهربان
این خلق قهرمان
حتی برای لحظه ای
از ذهن ساده اش گریخته باشد ؟ ! . . .
تهران : 10/3/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 35
________________________________________________________
زبان بریدن شكور در ،، ملكوت ،،
غم سنگینی م بر دل نشسته
و زبانم را
از قفا بریده اند
اشك ها
زبان جاری من هستند .
تهران : 15/2/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 36
________________________________________________________
,
كنار پنجره
كنار این نا امیدی روشن
دیوارهای محض ایستاده اند
شب تنها ست
و جیرجیرك غمگین می خواند
,
محو تماشای گل شدیم
در باغهای معلق
غافل از این كه درختان ایستاده
در ما می نگریستند .
تهران : 13/3/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 37
________________________________________________________
طا لعی در برج عقرب دارم
و هراسی به رنگ قمر
همچون كلاغی كه می نشیند
بر سر شاخه های ناگزیر
وبانگ تردید و حیرتش را
در حجره های صبح فریاد می كند
طا لعی در برج عقرب دارم
و هراسی به رنگ قمر
همچون پرنده ای كه می میرد
بر دستهای آب و خاك و آتش و باد
تا باز
بر شاخه های حنظل وگیلا س
یا بر چشم های ماهی و پلك كرگدن
میلادی دوباره بیاید
طا لعی در برج عقرب دارم
و هراسی به رنگ قمر تهران : 7/4/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 38
________________________________________________________
در زیر نور سیگارش
آهسته طول شب را طی می كند
و می اندیشد با خود
كه ستاره طا لعش
امشب در كدام زمین سوخته فرو افتاده است
درختان
صدای قدمهای او را می شنوند
وماه
ابرهایی كه در آغوش چشم هایش نشسته اند را می بیند
وقتی كه دل شكسته اش
بر لب ها یش آواز می خواند
و رد می شود
از كنار کوچه ها و خیابان ها
دری
یا حتی
دریچه ای
وا نمی شود
و كسی نام رهگذر را نمی داند تهران : 18/5/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 39
_______________________________________________________
آه ای نهنگان خسته
ای نهنگان افتاده بر ساحل دریا
سایه مرگ روی چشم های كوچك وغمگین شما
انبساط كدام واژه را به ارمغان آورده است
وقتی كه ازطنین متلاطم دریا
به كرانه می آئـید
و روی دستهای ساحل غرق می شوید
بی آن كه به آواز مرغان دریایی حتی
گوش سپرده باشید
آه ای نهنگان خسته
ای نهنگان افتاده به ساحل دریا
تهران : 20/2/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 40
________________________________________________________
باطل السحر این شبان تیره ی غربت
دردست كدام ساحر غمزده پژن است
تا راز آینه هایی را
كه شیار چهره ی تنهایی را
درجدول طلسمات اسكندر
خطی عمیق می كشند
جستجو كنیم
درخانه های ابجد
بخت بیدار چه كسی بلند می شود
وقتی كه در زیج من
جهان به تیره گی همواره اش تكرار می شود
كنار ملال لحظه ها وغروب ها
می نشینم
و مسیر محتوم تقدیر را
در لابه لای خطوط كف دستم دنبال می كنم
وقتی كه از درون آینه
جوانی ام را می بینم
كه عصا به دست
از كنار کوچه ها و خیابان ها دور می شود
و می رود...
شناور بر قایقی نا گزیر
به سمت رودخانه ی استو كس
تهران : 2/5/78
_______________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 41
________________________________________________________
#
از راه می رسد
وقتی كه شب
از گوشه های باغ سایه ی لرزانی رد می شود
گوشش به همنوایی سنگین زنجره هاست
و راه تاریك را طی می كند
از لحظه های تردید بیزار
وتیر آن رهایی داغ را در خود می افكند
وقتی كه در دل تنهایی خوداست
وباغ را روشن میكند
روشن تر از مهتاب
در زیر شاخه های درخت انار
از یاد می رود
گلنار
#
در دوردست عمر
وقتی كه چشم اندازت را
كاروان جرس پر می كند
عبرت را ببین
كه در حوا لی كشتگان ما
پرچمی را بیدار كرده است
و نجوای گریه های بی باعث ما را
با بانگ رحیل ودرای اشتران
پرواز می دهد
#
بر گشتگان ما بنگر
بر ما
كه ساعت عنقریب فاجعه را فریاد كردیم
و توا لی ناگواری را
گواه عصمت خویش
بی آنكه اعتنای نگاهی حتی
امداد دست های خسته ما
بوده باشد
بر ما
بر كشتگان ما بنگر
در دور دست عمر
________________________________________________________
مجموعه آثار ر ضا شهید ضیا ئـی 42
________________________________________________________
كاشكی جز توكسی داشتمی
یا به تو دسترسی داشتمی
#
كاشكی
دستها یمان آنقدر طولانی بود
كه میتوانست
از دو سمت دور فرا ق
به همدیگر برسند
و زبان بی صوت و صدای شدن با شند
اما بادها می آ یند
و مرا از تو دور می كنند
و می برند در قلاع بی روزن ظلمت گم می كنند
#
كاشكی
حضور جاری صدای خیس تو بودم
جایی كه اطمینان همیشه
چهر می گشاید به مهر
و خواستن فاصله میان حال و محال را پر می كند
اما بادها می آیند
و مرا از تو دور می كنند
و می برند در قلاع بی روزن ظلمت گم می كنند
#
كاشكی
كنار تو بودم
كنار شانه ی همیشه محیای گریه ی تو كا شكی ایستاده بودم
اكنون كه چشم اندازی
جز تشویش وغبار پیدا نیست
و كنار تو از سمت من گریخته است
اما بادها
باد ها اما
می آ یند و مرا از تو
و مرا از تو دور می كنند
و میبرند در قلاع بی روزن ظلمت گم میكنند .
تهران : 15/6/78- 25/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 43
________________________________________________________
كا فكا :
" امید بسیار است و بی پایان
اما نه برای ما "
بر اطلال و دمن كه می ایستی
تنهایی ات
مسیر ربع را شلوغ می كند
در سمت های پر از سنگلاخ راه
خط غبار
چشم انداز همیشه ات می شود
در سمتهای بی سوار وسحاب
و بیابان از بانك جرس تهی است
مرثیه سنگینی دهلیزهای ذهن تو را تاریك می كند
و صدای خسته ای
از انتهای کوچه ی اشباح پشت سر
به گوش هات می رسد
و حزن مكرری
بر چشم هات می كشد
#
نه
این سنگ
سنگ صبور تو نیست
سنگ صبور قصه ی تنهایی تو نیست
نه
این سنگ
سنگ نیست ً
پای دیوار بلند ندبه
شیون از دست بال پرهیزت رها می شود
می ایستی
و اشك ها . . .
و اشك ها . . .
تهران :22/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 44
________________________________________________________
آن خرگوش بی پناهم من
كه آوار سرما بر سرش باریده است
و خوابش میان برفها و زمستان اجیر شده
آن خرگوش نگرانم من
كه از لانه جدا
میان برفهای مشكوك
سرگردان مانده
و گرگهای گرسنه
دندانهای یخ را به او نشان می دهند
آن خرگوش تنهایم
كه حرارت خونش
برف زمستان را سرخ كرده
تهران : 15/8/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 45
________________________________________________________
كلمات سنگی را
لبهای استخوانی كوه می سازد
تا صدای آ شنایی مگر
او را به سمت باغ فرا خواند
وقتی كه فریاد بی گدارش
بانگ معلقی است در هوای كوهستان
كه طنین عظیم باز گشت را
در دالانهای حافظه اش تكرار می كند
نه باد و
نه پرنده
و جشن خاموشی بر پاست
تهران : 10/10/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 46
________________________________________________________
بیدل :
"شش جهت بی كسی و من تنها"
کوچه را بوی باران وصدای عابران پر می كند
و خانه را اندوه تنهایی تو
-"بر لبهای خسته ترانه ای نمی روید
و صدای آشنایی در جهان نیست"
از دریچه كه خم می شوی به جانب كوچه
عجیب جهان را می بینی
در ازدهام سایه ها وصداهای ناگزیر
وجویبار نا امیدی در دلت
آغاز می شود
وقتی كه باران
حا فظه ناودان ها را ترك كرده است
-"در روزهای سوت وكور زندگی من
هرگز صدای شور وشری نیست"
كلمات از سمت تنهایی ات می گریزند
و دیوارها تعهدشان را به سمت تو می آورند
وقتی كه كنار دریچه ایستاده ای
و می بینی
راهی برای طی كردن
الا مسافت سنگین گریه ها نمانده
-"در خانه غیر از صدای خنده اشباح دور وبر
چیزی برای شنیدن نیست"
باران
سطرهای
شعر
تو را
خیس
می كند
و كلاغ ها از روی غروب رد می شوند
وقتی كه نا امیدی وتنهایی
در كنار دلت
بیتوته ای جاودانه كرده اند
بیتوته ای بزای همیشه . تهران : 20/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 47
________________________________________________________
به بهانه سالمرگ خاموشی بكت
و " گودو" ی هرگز نیامده اش
-"روان افسرده سنگها ئـیم
یا كویر ساكتی
افتاده بر ساحل جهان "
[ كلمات را از توی دهنش به بیرون هل می دهد
و بعد تندی می آید طرف چپ صحنه می ایستد
تا بتواند نقش دوباره ی مردگان را خوب بازی كند ]
-" نشسته بر مركب چوبین
به صحنه فرود می آ ئـیم
و دستهای كبودمان
از لابلای هیچ و هجا
به عیادت تو میلاد مرگ را شهادت می دهد "
[ زیر نور ما تی كه وسط صحنه افتاده می ا یستد
شلیطه ی سرخش را مرتب می كند
و بعد همانطور كه شبكلاهش را توی بغل فشار می دهد
چشم ها یش را به ناكجا می دوزد ]
- "از دور دست
سا یه سواری پیدا نیست
شاید بی قراری ما بیهوده است
ای دوستان نیامده "
[ شك می كند
سر جای اولش می ایستد
دست های خسته اش را زیر پیشانی اش قرار می دهد
و زانو هایش را توی شكمش جمع می كند ]
-" ما تنها خودمان را معرفی می كنیم
بی آنكه قرار باشد
كسی ما را بشناسد "
[ صدایش مثل فریادی كه در گلو شكسته باشد زیر سقف می پیچد
و روی همه صندلی های خا لی می نشیند
و كسی نیست
تا حتی صدای اشك های او را بشنود ]
ولنجك : 20/9/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 48
________________________________________________________
شعری كه بتواند
تنهایی عریان ما را شهادت دهد
كجای این سطرها قرار است كه اتفاق بیفتد
شعری كه بتواند
سا قه های نازك و كم خون كلمات را
به آرامی نوازش كند
كبوتری كه قرار است در سطرهای بعدی این شعر كشته شود
كجای این سطرها باید پرواز كند
تا بعد
دوباره بتواند روی سطر اول بنشیند
و حرارت خونش
تمام سطرهای بعدی این شعر را قرمز كند
نظم غم انگیز كلمات را
كدام شكل قرار است بیاید و ویران سازد
تا كلمات وحشت زده به کوچه ها بدوند
و هی فریاد بكشند
و هی تنهایی عریان ما را شهادت بدهند
آن كبوتر تنها
كه اكنون خون گریه می كند
از كدام سطر این شعر
باید آخرین جرعه ی آبش را بنوشد
این شعر
كجای این سطرها قرار است كه اتفاق بیفتد .
ولنجك : 12/9/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 49
________________________________________________________
#
شخصیت گناه
سمت عصاره ی صدای بلورین انگور
می افتد
و برزخ بی حتا
بالای خط هوش و نگاه
بیدار می شود
حالا عجیب جهان تنهاست
و داروغه در سیاه می گرید
#
شخصیت گناه
سمت عصاره ی صدای بلورین انگور
می افتد
وشب
ادامه ی طولانی سكوت را
صحبت می كند
موج كبود دایره وار
بالای خط هراس
تكرار لحظه رفتن را
تهدید می كند
وبرزخ از نواحی تاریك می روید
حالا عجیب جهان تنهاست
و داروغه در سیاه می گرید
تهران : 17/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 50
________________________________________________________
#
نزدیك می شوم از تو
وقتی كه دور می شوم از خود
و بودن
امكان بسیط می شود
در معبر گیسو
#
پا از خارش سمت می گیرد
راه از خستگی پا
در سمتهای بی سو
ایستادن از تو می ریزد
و میل جهت گم میشود در جهد
تا راه از پای بیفتد
از دوری مدور جا
و سمت بی اختیار بگرید
از قامت نحیف پا .
تهران ؛ 4/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 51
________________________________________________________
ده" سفر " یگانه
برای یدا لله روُیائـی
و غربت بی ضلع و زاویه ی مغربی اش
# كبوتر
رد پایی می ماند در چاه
و حركت منحنی می شود
از فرط باد های موازی
وقتی كه بر می گردی به جلو
و كبوتر عمیق می شود
در چاه سر بلند .
# سرعت
سرعت عمارت ویران است
وقتی كه راه بی زاویه می آید
و ضلع سر نگون می گذرد از تو
سرعت عمارت ویران است
وقتی كبوتر كوتاه
روی دیوار فاجعه می میرد
سرعت
عمارت
ویران
است .
# غروب
فانوس های شك
ایجاد می شود از ایجاب
و سا یه می شود آدم آنجا
كه رنگ غم ضخیم تر از نارنجی است .
# اعدام
افتادن درخت
از سیب
و دور شدن جهان از جان
وقتی گرفتاری دار در تو می ریزد
و هیجان شتاب می گیرد
از كندی طناب .
# چرخ فلك
بر مدار می چرخد اینجا
چیزی كه دایره است
و دایره حیران می شود از آدم
وقتی كه آدم می چرخد
و چرخ طولانی می شود از فرط .
, انفجار
سوراخ می كند چادر را ستاره
و منفجر می شود تا صبح
وقتی كه مه بالا می آید
و بوی باروت گم می شود در جادر .
# مرگ
چیزی كه باید نوشته می شد
چیزی شبیه همان چه كه نوشته نشد
وقتی كه خون
حرف موُثری دارد
با راه
و جانبی از آمدن
حالا دل دوباره ی من انتظار دور میدان است .
# عبور
شك می شود سرود
از عبور
و عبور شك نمی كند
با عابر
عابر تكرار معبر می كند حالا
حالا كه سمت عبرت می گیرد .
# تاریخ
انتشار سایه ها در ساحت
و استمرار ا ما های تو در كس
تا كنار این حوصله بی نامهربان
بخت تو
پیشانی من
ودالانی دراین میان
كه نمی بینیده ام
تاریخ تكرار حوصله ی دا لان می شود
# بوسه
تكرار رفتا ر شقیقه ها
در لابه لای علت لب ها
جا بجایی درحس
در لحن شناور رگ ها
واتفاق شد ن افتادن ها
در " ها " .
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 51
________________________________________________________
جادوی بی قرار كلمات
از ذهن غول غمگین چراغ پائـین می آید
و روی پرسش لال علاء الدین می نشیند
- " آه . . .
ای چراغ جادو
ای سنگ بی گناه
تا معرفت ظلمات
چند فرسخ چراغ سوُال است
چند فرسخ چراغ ملال است
غول از كنار چراغ بالا می آید
وسقف جهان را تاریك می كند
وقتی كه بی هوا
شكل سوال علا ء الدین می شود
وكلمات پاسخ
بر لب ها ی بی قرمزش یخ می بندند
-" آه 000
ای چراغ جادو
ای سنگ بی گناه
تا معرفت ظلمات
چند فرسخ سوال چراغانی است
چند فر سخ هجای پریشانی است"
غول/ تنها
از روی غبار سنگین جادو بر می خیزد
و روی سوال بی قرار علا ء الدین می نشیند
بی آن كه پاسخی ش بر لب
تا به افسونی مگر
حباب جهان را بتركاند
-" آه 000
ای چراغ جادو
ای سنگ بی گناه
تا معرفت ظلمات 0000 "
غول اما غمگین است
وچشم اندازی را
عریانی تاریك كلمات پر كرده اند
" آ ه 000
ای چراغ جادو
ای سنگ بی گناه 000"
غول
اما
تنها 000
" آه 00 0
ای غول غم گرفته ی كلمات
آ ه 000
ای چراغ كور علا ء الدین "
تهران : 20/10/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 53
________________________________________________________
لبریز از آن سوُال كجایم و كی
اكنون كه ایستاده ام بر آخرالزمان خویش
و می بینم
در این رباط خسته و فرسوده
چیزی نبوده ام
جز زندان خود وزندان بان همیشه ی خود
در لحظه های پرسه در تفحص مو هوم ذات
در لحظه های نا كجائـی وكی
همواره
لبریز بوده ام از آن سوُال كجایم وكی
از بس كه در ادامه تو دنبال می شدم
شكل كجا شده بودم وشكل كی
بی آنكه شكل سوُالم
لبریز از جواب تو باشد
در ساعت مكان و در محل زمان
لبریز از آن سوُال كجایم وكی
در جستجوی تو
در این كناره عمر
در انتهای این صراط تار و پر از تردید
هنوز
كبریز از آن سوال كجایم وكی تهران 18/8/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 54
________________________________________________________
نه
این اشك نیست
یا حتی خون دل
تشریح تنهایی توست
ترجمان غم و وحشت ناگزیری كه بر چشمهایت نشسته است
و عبور تو را
از كنار فصل ها
شهادت می دهند
نه
این اشك نیست
یا حتی خون دل
تشریح تنهایی توست
وقتی كه از شش جهت
اجابت دست های تاریك تو را
بانك لبیكی نمی آید
و ذوالخمار پیر
كلید طلسم سنگی باغ را ربوده است
نه این اشك نیست
یا حتی خون دل
تشریح تنها یی توست
ترجمان غم و وحشت ناگریزی
كه بر چشمهایت نشسته است . . .
مشهد : 28/8/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 55
________________________________________________________
#
ابرهای كدام آسمان
بر كویر دل خسته ما
( حالیا بعد دورین ودیرین )
قصه باریدن گریه دارند
#
دستهای كدامین یك از این شمایان دور
بر زمین ترك خورده ی گورده ما
- زخم میراثی از دشنه پاك پدر داشتن -
( حالیا بعد دورین ودیرین )
مرحم تازهای هدیه دارند
#
پای در راه بنهادن كو ه كدامینتان ؟
بهر دیدار مغموم عصمت
بر مزار خسته دل ما
( حالیا بعد دورین ودیرین )
خارش سمت دارد
#
چشمه چشم كی از شما
شاهد غربت ناگزیر دل ماست
آستین كدامینتان
بهر اشك از رخ ما ستردن
( حالیا بعد دورین ودیرین )
قصه باریدن گریه دارد . . .
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 56
________________________________________________________
#كنار شب
همچنا ن كه خیابانهای بیهوده را متر می كنی
به خیابانهای طی نشده ات میا ندیشی
به غمهای رفته و راههای نرفته
حسرت گریبان خاطره ات را ول نمی كند
كه غربت همنشین وفادار خانه تو بوده است
و فقر قاتق نان همیشه برهنه ات
#
قهوه خانه ها ومیخانه های قدیمی شهر
پاتوق غمگساری تو بوده اند
دنج جایی برای گم شدن از خلق
و پیدا كردن اندوهی
كه همیشه زیر آستین كهنه ات پژن می ماند
#
در ازدهام خاطره ها وخیال ها
سر پناهی برای شب ات می جویی
تا امای مرگت را بر زمین بگذاری
وقتی كه نا امیدی وتنهایی
كنار دلت بیتوته جاودانه كرده اند
بیتوته ای برای همیشه .
1/7/77
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 57
________________________________________________________
پیكر مصروع مرا به شانه می كشد
این جهان خسته از معنا
پیكر مجروح مرا به جویبار سایه می سپارد
این جهان گسسته از هر جا
پیكر از هم گسسته من را
پیكر این جهان پر از خواب اشیاء
پیكر این كوه بلند تمنا را . . .
________________________________________________________ مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 58
________________________________________________________
#
در سمت ها ی مبهم سنگ ایستادهای
و ماهیچه نور
اجابت تاریك دستها یت را
منتشر می كند
از سمتهای مبهم سنگ
تنها و تاریك
رد می شوی
و ماهوت های خاكستر
لحظه های اریبت را
بدرقه سرخ می كنند
تهران : 3/7/78
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی 59
_______________________________________________________
#
موج كبود هراس است
یا هیجان رگهای عمودی
از رفتار ارتفاع
وقتی كه روی افق
جور نشستن تو از معنا بر می خیزد
و استعاره
با حرارت رگها یت
به تنها
مرگ را
شكلی از آزادی می دهد
تهران : 3/878
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی 61
________________________________________________________
#
آوارگی طنین اشتیاق تو بود
وقتی كه بال پرواز خیالی
دست ها ی تو را تكبیر می دهند
آوارگی تمام طول تو را
تأ ثیر می كند
و راههای عمودی
در افق
می گریند .
#
آوارگی طنین اشتیاق تو بود
اما
آوارگی تنیده تندیس شوق شد
بال كبوتران نگاهان شد
و بی ملاحظه از ارتعاش حوصله ی بیدارت
رد شد
تا شد
خم شد
و از كنار پیرهنت افتاد
آوارگی طنین تو بود
اما
طنین تنیده ی تن شد
و در تمام طول نو تأ ئـید شد
و بی ملاحظه از ارتعاش حوصله بیدارت
افتاد
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیائـی
________________________________________________________
#
صوت اعواج را تا
شكل كلام گفتن سازم
تكرار اطلاع را
بر گوشت می نویسم
#
در جستجوی نمی دانم
جریان سخت سوُالم
تعایق همیشه بی وزن
________________________________________________________
مجموعه آثار رضا شهید ضیا ئـی
________________________________________________________
آخر ین سروده رضا ی عزیز كه در سحرگّا ه خونبن اول
بهمن ماه سال هفتاد و هشت در ساعات پایانی
زندگی پر بار و مظلومانه او نوشته شده ا ست و با
آن اندیشه بلند خود را برای آیندگان برجای گذاشته
است .
قایق در دور دست
نمی شنود صدای تو را
زیرا
قایق در دور دست
تعریف تو را می سازد
میان جزیره ودریا
راه
نوار رفتن را می سازد
میان جزیره و دریا
تنها
صدای مكرر آبها پیداست
لبهای دریا لبهای جزیره را می بوسد
و پیكر مصروع تو بر شانه های غروب
سنگینی صدای صدفها را
تصنیف می كند
راه نیامده اینجاست
راه نرفته هنوز بسیار
پیكر از هم گسسته و بی دریغ تو
روی دست غروب
شكل جهان خسته از معناست
میان دو تاریكی
دستهای بی دریغ تو خاك گور را
مرتفع می كند
وقتی كه در گودی جهان
تاریك فرو می افتی
تعریف جزیره را تكرار می كند .
تهران میدان فلسطین _ خیابان طوس 1/11/78
رضا شهید ضیائـی